Het begon allemaal een jaar geleden...

Precies vandaag een jaar geleden zijn we vetrokken vanuit Nederland om ons geluk in Gran Canaria te zoeken. Met een volgepropte auto,rode ogen van het huilen tijdens het afscheid nemen en toch ook goede moed gingen we de weg op,op naar onze eerste stop; Bordeaux. Na een lange, maar gezellige rit waren we daar veilig aangekomen.

Volgende dag verder naar Sevilla waar we vervolgens een rustdag hadden gepland om de stad te bezichtigen. Alles is uiteindelijk allemaal goed verlopen en na 2 dagen rijden, een rustdag en een lange boottocht van 42 uur,waren we dan eindelijk op Gran Canaria aangekomen. Natuurlijk allebei super moe na zo´n lange reis. En het werd er niet beter op waar we in het begin verbleven maar ja, we hadden in ieder geval onderdak!

Vanaf nu kon het avontuur beginnen. Al wisten we eigenlijk niet wat we moesten verwachten. We hadden het niet makkelijk verwacht, maar in het begin ging het allemaal makkelijker dan we hadden verwacht met ons N.I.E nummer en een huisje. Al snel kwamen zorgen al om de hoek kijken qua werk en andere dingetjes. Gelukkig had ik na 2 maanden al een baantje gevonden bij de Mini Golf ( waar ik gelukkig nog steeds werk! :D )

Helaas was dat niet genoeg toendertijd om rond te komen maar we hebben het gelukkig kunnen redden. Davey had na 5 maanden werk dus zagen het weer positief in! Helaas was dat ook niet voor lange duur en moest hij weer opzoek naar iets anders. Uiteindelijk had ook hij een baantje gevonden voor de zomer en waren we al snel allebei 6 dagen per week aan het werk. Ene kant gelukkig zoveel werk,dus ook veel verdienen maar zoals iedereen weet die werkt; het gaat er sneller uit dan je denkt en het is moeilijk om dan iets op te bouwen. Maar zoals mijn vader zei: eerste jaar is zien te overleven en het tweede jaar kun je pas gaan opbouwen. Nou we hebben het eerste jaar overleefd, en hoe...

In september zijn we voor ons 6 jaar samen zijn 4 daagjes naar Tenerife gegaan. Om het te vieren maar eigenlijk ook vooral om tot rust te komen. Sinds we hier zijn hadden we eigenlijk nog geen moment van rust gehad. Helemaal niet omdat, een weekje voor ons geplande uitje, er is ingebroken bij ons in het appartement en alles waar we hard voor gewerkt hadden ons is afgenomen. Dus we zagen het eigenlijk niet meer zitten en gedachtes om terug te gaan waren nooit zo sterk geweest. Maar we geven niet zomaar onze droom op! We willen dit dus dan vechten we er voor. En met wat hulp van hele lieve mensen om ons heen, hebben we onze mini vakantie toch gehad en daarmee ook een tweede kans gehad om hier verder te gaan.

Het weekendje in Tenerife hadden we echt nodig! Na alles wat er tot dan toe gebeurd was...we hadden die break NODIG! En als grootste verrassing, heeft Davey mij daar ten huwelijk gevraagd! Natuurlijk was dat geen vraag om over na te denken en was: ja, met tranen het enigste wat ik kon uitbrengen. Na alles wat we samen hebben meegemaakt weet ik zeker dat hij de persoon is met wie ik mijn leven wil delen. Onze relatie is ook alleen maar beter geworden sinds we hier zijn. Vele zullen denken; was dat nog mogelijk dan? Jazeker,het is mogelijk! Als je samen zo´n stap zet en samen deze dingen meemaakt,groei je nog dichter naar elkaar toe. Een heel ander gevoel dan alleen ´houden van´ en dat gevoel zullen niet veel andere begrijpen denk ik.

Of we spijt hebben? Nee.

Zouden we het anders aangepakt hebben? Ja en nee. Weet je wat het is. We zijn allebei nog jong en dit is zo´n grote stap in ons leven. Het is niet alleen het emigreren. Het is ook voor het eerst op ons zelf, voor het eerst samenwonen. Er komen zoveel meer dingen bij kijken dan wat mensen weten of vooral denken te weten. En dat niet alleen. Je moet een heel nieuw leven opbouwen in een vreemd land met een taal die je niet machtig bent zoals je moedertaal. Sociaal moet je helemaal opnieuw beginnen en ondertussen verlies je vrienden in Nederland en mis je mensen waar je van houd. Veel mensen beseffen dit niet, omdat ze het niet meemaken of meegemaakt hebben. En ik verwacht dat ook niet. Maar kom dan ook alsjeblieft niet aanzetten dat je ons begrijpt of ons snapt, of in sommige gevallen het beter weet, want dat is in de meeste gevallen niet zo. We zijn met sommige dingen misschien een beetje dom geweest,of nja eerder naïf, maar daar moeten we zelf achterkomen en zelf leren.

We hebben het jaar overleefd en nu kunnen we iets gaan opbouwen. Zijn 2 keer verhuisd het afgelopen jaar en hebben genoeg tegenslagen gehad dacht ik zo. Gaan ons focussen op het komende jaar en we zien wel wie en wat er aan het einde van volgend jaar over blijft.

Ik ga proberen jullie wat meer op de hoogte te houden, maar zeker het afgelopen jaar hebben we het super druk gehad. Kan niet wachten tot we oprecht kunnen genieten van het wonen op Gran Canaria.